Tijdens de ACT-opleiding word je gestimuleerd om zelf ACT te ondergaan. Het is een bewuste beslissing geweest om de opleiding zo op te bouwen dat je vanuit ervaring gaat leren. Zo kun je je op een diepere en authentieke manier ACT eigen maken, meer nog dan wanneer je alleen ‘theoretisch’ leert.
Je wordt uitgenodigd om jouw unieke manier in de beoefening van ACT te ontwikkelen waardoor je in het contact met je cliënten kunt voortborduren op deze eigen ervaringen vanuit een begrip dat menselijkheid voorop staat.
Vanuit het begrip dat niet jij, maar de cliënt wordt gezien als expert van zijn eigen leven. En vanuit het idee dat je zijn gedrag dan ook niet hoeft te beoordelen of veroordelen.
Dit wordt mooi benadrukt in onderstaande tekst van Russ Harris uit het boek ‘ACT in de praktijk’ (2020).

“Weet je, veel mensen beginnen aan therapie met het idee dat de therapeut een soort verlicht wezen is, dat hij al zijn eigen problemen al heeft opgelost en dat hij het helemaal voor elkaar heeft, maar zo is dat dus niet! Het is eerder zo dat jij je berg daar beklimt, en ik de mijne hier. En van waar ik ben op mijn berg zie ik dingen op jouw berg die jij niet ziet; er is een lawine op komst of er is een ander pad dat je kunt volgen of je gebruikt jouw pikhouweel niet goed. Maar ik zou niet willen dat je dacht dat ik de top van mijn berg al heb bereikt en dat ik daar nu lekker zit te chillen. Ik ben nog steeds aan het klimmen, ik maak nog steeds fouten en leer daar nog steeds van. En dat geldt voor iedereen. Iedereen is zijn berg aan het beklimmen, tot op de dag dat hij sterft. Maar nu komt het: je kunt steeds beter worden in het klimmen, en in het leren waarderen van de reis. En dat is nu precies waar het werk dat we hier doen om draait” (Harris, 2020).

Waar het om gaat is de werkbaarheid van gedrag. Is het gedrag van de cliënt behulpzaam, helpend en werkbaar om keuzes te maken in lijn met zijn waarden en met wie hij/zij wilt zijn. Juist door het ervaringsleren zul je in staat zijn deze gelijkheid mee te nemen in de sessies.